ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ: Not another proxy War (as usual) - Pt 1

Ξεκινά το πρώτο μέρος μια ερασιτεχνικής στρατιωτικοτεχνικής – γεωπολιτικής ανάλυσης σχετικά με την Ουκρανική σύγκρουση και τα ευρύτερα συμβάντα στην περιοχή αυτή.

Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο αποτέλεσε αρχικά η είδηση της απώλειας από πλευράς της Ρωσίας άλλων δυο αποβατικών πλοίων του στόλου της Μαύρης Θάλασσας από Ουκρανικό χτύπημα με γαλλικούς πυραύλους Storm Shadow/Scalp. Χτυπήθηκαν επίσης και θέσεις/κτίρια του Ρωσικού Ναυτικού που έχουν να κάνουν με την ηλεκτρονική εποπτεία. Αρχικά ας δούμε τα βασικά  δεδομένα:

·         1) Το ρωσικό ναυτικό έχει χάσει μέσα σε 2 χρόνια σύγκρουσης πάνω από το 1/3 του Στόλου της στην Μαύρη Θάλασσα. To πρώτο χτύπημα ήταν στο Ρωσικό καταδρομικό Μόσκβα που αποδείχτηκε (εκ των υστέρων) ότι αποτέλεσε πολύ μεγάλο πλήγμα για το χάσιμο του ελέγχου της ευρύτερης θαλάσσιας περιοχής της Μαύρης Θάλασσάς (λόγω των ηλεκτρονικών μέσων εποπτείας που κατείχε)

·         2) Το Ρωσικό ναυτικό έχει ειδικότερα χάσει σχεδόν το σύνολο των μεταγωγικών-αποβατικών πλοίων που κατείχε στην περιοχή αυτή.
Τυπικά έχει χάσει 7 από τα 13 σκάφη τέτοιου τύπου, αλλά το νούμερο είναι παραπλανητικό, μιας και πέντε εξ αυτών έχουν μεταφερθεί στην Μαύρη Θάλασσα μετά την έναρξη τη στρατιωτικής σύγκρουσης, από άλλους Στόλους. Αρά πρακτικά του έχει μείνει ΕΝΑ εξ αυτών που είχε προ σύγκρουσης

·         3) Οι απώλειες αυτές έχουν σημειωθεί από έναν αντίπαλο που πρακτικά ΔΕΝ εχει πολεμικό Ναυτικό. Εξηγήσιμο βεβαίως μιας και δεν έχουν σημειωθεί ως αποτέλεσμα ναυτικών (ή έστω: αεροναυτικών) μαχών, αλλά ως χτυπήματα με πυραύλους ή θαλάσσια drones. Βέβαια είναι προς συζήτηση αν η κατοχή και χρήση θαλασσίων drones τα κατατάσσει στις ναυτικές δυνάμεις και τις μάχες με αυτά σε «ναυτικό πόλεμο», αλλά ας πούμε ότι δεν έχουν πέσει θύματα σε κλασσικές θαλάσσιες μάχες όπως τις ξέραμε στο παρελθόν.

·       4)  Πέραν του προφανούς ότι η πλειοψηφία αυτών των χτυπημάτων (τουλάχιστον των πυραυλικών) έχει επιτευχθεί από οπλικά συστήματα που η Ουκρανία δεν έχει δικά της, έχουν γίνει επίσης με χρήση προσωπικού που επίσης μάλλον δεν έχει (δηλαδή με δυτικό προσωπικό, όταν πχ αφορούν πυραύλους Himars) αλλά ΚΥΡΙΩΣ έχουν επιτευχθεί σε σοβαρά αποτελέσματα με ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΟΗΓΗΣΗΣ ΠΟΥ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ.
Είναι προφανές ότι και πριν και κατά την διάρκεια του χτυπήματος, χρησιμοποιούνται ΝΑΤΟικά και γενικότερα ΔΥΤΙΚΑ συστήματα για την επιλογή, αναγνώριση και REAL TIME ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ. Ένας πύραυλος (επίγειος ή εναέριος), δεν μπορεί να στοχεύσει με ακρίβεια μέτρων 300+ χιλιόμετρα μακριά χωρίς να έχει κάποιο δορυφορικό σύστημα τύπου GPS που τον καθοδηγεί. Και είναι κοινό μυστικό ότι πριν και κατά την διάρκεια τέτοιων χτυπημάτων, η περιοχή βρίθει της παρουσίας κατασκοπευτικών ΝΑΤΟικών αεροπλάνων που «περιπολούν» προφανώς ανιχνεύοντας την θέση των στόχων όπως και τις θέσεις των ραντάρ των ρωσικών συστημάτων αεράμυνας, ώστε να μπορούν να τα «παρακάμψουν» ΚΑΠΟΙΟΙ πύραυλοι, στην πραγματικότητα αυτοί που έχουν τους πραγματικούς στόχους μιας και η πλειοψηφία αποστέλλεται για να «θυσιαστεί» με σκοπό να υπερφορτώσει/κορέσει το ρωσικό σύστημα αεράμυνας (και δευτερευόντως αν πετύχουν και κάποιο στόχο, ακόμα καλύτερα)

Προφανώς όλα αυτά και με ακόμα περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες, είναι γνωστά στους Ρώσους στρατηγούς. Αν εγώ/εμείς ερασιτεχνικά αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα, για αυτούς είναι ξεκάθαρα αυτά και πολλά ακόμα. Αλλά το πρόβλημα του ρωσικού ναυτικού δεν είναι «τεχνικής φύσεως» στε(γ)νά και παρόλο που μπορεί να υπάρχουν κάποιοι τρόποι να το αμβλύνουν, δεν υπάρχει τρόπος να μηδενιστεί, διότι εξαρτάται από μια παράμετρο για να λυθεί, απαιτεί μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ που εμποδίζει την «τεχνική» επίλυση.

Το πρόβλημα είναι σαφές. Στο βαθμό που η Δύση θα συνεχίζει να προμηθεύει τέτοια όπλα την Ουκρανία (και αν δοθούν οι Γερμανικοί Taurus που έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια θα μεγαλώσει το πρόβλημα) αλλά που ΚΥΡΙΩΣ θα μένει στο ΑΠΥΡΟΒΛΗΤΟ το «σύστημα σκόπευσης» των πυραύλων αυτών (και των drones), θα συνεχίσουν να υπάρχουν απώλειες και καμιά αλλαγή Αρχιναυάρχου -ή ότι άλλο αντίστοιχο - δεν μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για να βρεθεί τρόπος 100% ασφάλειας. Τελικά, ΚΑΠΟΙΟ ΕΧΘΡΙΚΟ ΜΕΣΟ θα βρίσκει «τρύπα» και θα περνάει και θα επιφέρει χτύπημα.

Οι λύσεις είναι δυο….ή μάλλον τρεις. Η υποτιθέμενη «μια» εξ αυτών, είναι η Ρωσία να συνεχίσει ως έχει «αντέχοντας» να δέχεται τέτοια χτυπήματα για όσο διαρκεί αυτή η σύγκρουση, με κίνδυνο να ξεμείνει από πλοία αν παραταθεί για πολύ ακόμα (κατά πως φαίνεται). Πάντως ο ρυθμός που χάνει πλοία το τελευταίο διάστημα είναι ΜΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΙΜΟΣ. Άσε που και το να αναπληρώνει πλοία δεν λέει κάτι….υποτίθεται ότι αυτά θα προστίθεντο ως ΝΕΑ ΠΛΟΙΑ που θα αύξαναν την ναυτική της ικανότητα για τις «δύσκολες μέρες» που έρχονται (δυστυχώς).

Η δεύτερη είναι να αποσύρει οριστικά όσα πλοία έχουν απομείνει στην ευρύτερη περιοχή της Κριμαίας (το έχει ήδη κάνει σε μεγάλο βαθμό), Το προφανές ντεσαβαντάζ είναι η έξωθεν «ταπείνωση» και η mediaκή νίκη εντυπώσεων (αλλά και ουσίας) των Ουκρανών ότι «νικήσανε τον ρωσικό στόλο και τον ανάγκασαν σε υποχώρηση» και ότι «σιγά σιγά η Κριμαία απελευθερώνεται». Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μια τέτοια αποχώρηση, σημαίνει ότι η Ρωσία χάνει οριστικά τον έλεγχο σε αυτή την θαλάσσια περιοχή, ξεχνά τα οποιαδήποτε σχέδια της (έστω θεωρητικά) να καταλάβει την Οδυσσό (εστω: ΚΑΙ) με ναυτικά μέσα και βέβαια ΣΤΟ ΠΑΡΩΝ στερείτε την υπηρεσία των ρωσικών πολεμικών πλοίων που χρησιμοποιούνται ως «πλωτές εξέδρες εκτόξευσης» πυραύλων Κalibr (που μεταξύ μας, είναι και η μοναδική ουσιαστική συνεισφορά του Ρωσικού Ναυτικού στην παρούσα σύγκρουση)
Στο κομμάτι των εντυπώσεων, μοιάζει πολύ άσχημο, αλλά δεν ξέρω αν είναι προτιμότερο από αυτό το μαρτύριο του να πίνει «γουλιά την γουλιά» την πίκρα των συνεχών απωλειών, που τελικά μπορεί να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα «απόσυρσης» του Ρωσικού Ναυτικού, αλλά να είναι «οριστική και αμετάκλητη»!

Η τρίτη λύση, είναι αυτή που ΚΑΝΟΝΙΚΑ θα επέλεγε μια στρατιωτική ηγεσία, αν πολεμούσε σε μια «ΚΑΝΟΝΙΚΗ» πολεμική σύγκρουση. Δηλαδή, όχι απλά να «αποκρούει φάπες» (πυραύλους), αλλά και να αποπειραθεί να κόψει «το χέρι» που ρίχνει τις φάπες και να βγάλει «το μάτι» που τις κατευθύνει. Κοινώς, να αρχίσει να κατεβάζει δυτικά κατασκοπευτικά αεροπλάνα, να τυφλώνει δυτικούς δορυφόρους (GPS, επικοινωνιών κοκ), ακόμα πιθανά και να χτυπήσει τις βάσεις που αυτά σταθμεύουν και τα «δίκτυα» που χρησιμοποιούνται για να προμηθεύουν τους Ουκρανούς με τέτοια όπλα. Που σημαίνει πρακτικά να χτυπήσει δυτικά μέσα σε ουδέτερο ή/και δυτικό έδαφος.

Το γιατί το παραπάνω δεν είναι απλό είναι προφανές, αλλά αυτό ακριβώς θα αποτελέσει θέμα επόμενου «σημειώματος» (διότι έτσι μας προέκυψε το παρών τελικά)! ΟΛΗ η παραπάνω «μίνι σύνοψη», είχε ως ΑΦΟΡΜΗ το σημερινό χτύπημα και σκόπευε βασικά να καταλήξει στην «Τρίτη επιλογή» εξετάζοντας την ΠΟΛΙΤΙΚΑ πρώτα και κύρια και ελάχιστα «στρατιωτικά» από πλευράς πόρων/μέσων κλπ, μιας και ο γράφων δεν έχει ούτε το επίπεδο της πληροφορίας, ούτε των γνώσεων για να κρίνει κάτι τέτοιο με αμιγώς στρατιωτικούς όρους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να εξαχθούν και συμπεράσματα «στρατιωτικής φύσεως» ακριβώς αναλύοντας την στάση των Ρώσων έως σήμερα.
Αλλά αυτά στο επόμενο. Υπομονή…..εσείς οι 4-5 που θα διαβάσετε ολόκληρο το παρών!